Vrouwenzot. Vrek. Poseur. Het beeld dat je van Rolling Stones-zanger Mick Jagger krijgt in deze biografie van Philip Norman is weinig flatterend. Oud-journalist Norman heeft nochtans een stevige affectie voor Jagger én voor The Stones en weet waarover hij schrijft. Dit boek sluit immers naadloos aan bij zijn boeken over Jaggers generatiegenoten The Beatles, John Lennon en — wel ja — The Rolling Stones. Alleen rijst al vlug de vraag: what's new?
Het verhaal start nochtans veelbelovend. Norman is diep in de persoonlijke levensgeschiedenis van Jagger gedoken en schetst een gedetailleerd en genuanceerd beeld van Jaggers jeugdjaren. Dat Jaggers vader leraar lichamelijke opvoeding was én burgermannetje en de jonge — toen nog — Mike een braaf middenklassejongetje was dat later zelfs op de London School of Economics (LSE) belandde, zegt veel over de spagaat waarin Jagger zich zijn leven lang zal bevinden: diep in jezelf — steeds meer — oerconservatieve trekken vertonen, maar zo graag de uitstraling, pose en het gedrag van een rebel adopteren. Met als belangrijke ijkpunt: de jonge Jagger heeft een — atypisch voor het kleinburgerlijk milieu waarin hij opgroeit — zwak voor Amerikaanse blues en bestelt via postorder bluesplaten in de verre Verenigde Staten. Die zijn eind jaren vijftig een schaars goed in het nog steeds zijn wonden van de oorlog likkende Engeland, en als latere Stones-gitarist Keith Richards Jagger op straat ziet lopen met twee zeldzame blues-lp's onder de arm, grijpt die hem bij zijn schabbernak om te vragen waar hij die vandaan heeft. De gevolgen zijn bekend. Jagger en Richards smeden een levenslang verbond, gaan spelen in de band van nog grotere blueszot Brian Jones, nemen de boel over en worden met The Rolling Stones het grootste succesverhaal uit de rock van de twintigste eeuw.
Die eerste hoofdstukken zijn veruit de sterkste van het boek. Norman vertelt Jaggers verhaal immers tegen de achtergrond van het in de jaren zestig snel veranderende naoorlogse Engeland en doet dat met verve. Maar van zodra de andere Stones in beeld komen, wordt dit boek toch veeleer de biografie van The Rolling Stones. Dat is natuurlijk een moeilijk te omzeilen probleem omdat Jagger (met Richards) nu eenmaal vereenzelvigd wordt met de band. Maar het heeft wel tot gevolg dat je nog maar eens de bekende verhalen krijgt: platenfirma Decca die na het afwijzen van The Beatles geen twee keer dezelfde fout wou maken; de op- en ondergang van Brian Jones; de drugsrazzia midden jaren zestig waarbij Jagger en Richards celstraffen ontlopen; het drama op Altamont waar onder de ogen van Jagger en de camera's een Hell's Angel-security man een toeschouwer neersteekt; de creatieve renaissance van de band eind jaren zestig en begin jaren zeventig, die gepaard gaat met een steeds grotere decadentie en een belastingvlucht naar Frankrijk; de zakelijke strubbelingen met manager-oplichter Allen Klein; het langzame verval in de jaren zeventig en het geruzie in de jaren tachtig; en de creatieve stagnatie, de muzikale recyclage en het incashen door middel van steeds extravaganter en duurder worden stadiontournees van de laatste vijfentwintig jaar.
Waar Norman in de eerste helft van het boek nog meticuleus en meeslepend zijn verhaal weet te vertellen, wordt hij daarna drammeriger en rafeliger. Maar wat erger is: alsof hij zelf beseft dat hij te veel het verhaal van The Stones aan het vertellen is in plaats van dat van Jagger, begint hij te focussen op het liefdesleven van Jagger. Dat levert in eerste instantie nog interessante verhalen op over zijn veelbesproken relatie met Marianne Faitfull — waar hij overigens de interessantste passages gewoon plukt uit Faithfulls eigen biografie — maar het wordt al vlug onnoemelijk irritant als hij Jaggers escapades met toenmalige echtgenotes Bianca Morales en Jerry Hall en alle vrouwen daartussenin en daarna beschrijft. Norman legt de focus op Jaggers misogynie in combinatie met zijn gierigheid (zelden betaalt Jagger correcte alimentatie aan de vrouwen bij wie hij kinderen verwekt) en zijn geaffecteerd taalgebruik en talenten als poseur — als hij weer eens een vrouw het bed inpraat. Over de muziek die Jagger en The Rolling Stones maken kom je in de loop van het boek overigens minder en minder te weten. Zo gaapt er een bizar gat tussen de release van de Some Girls-elpee uit 1978 en Tattoo you uit 1981, terwijl de Stones daartussenin toch wel de middelmatige, maar interessante Emotional Rescue uitbrengen.
Wat ten slotte ook echt stoort, is de denigrerende houding van de auteur tegenover punk en hiphop, misschien wel twee van de meest vernieuwende stromingen in de popmuziek van de twintigste eeuw. Je zou bijna gaan vergeten hoe de Stones steeds weer op de eerste rij stonden als er trends werden opgepikt. En wat voor een geweldige band die vijf Londense nozems op de toppen van hun kunnen wel niet waren. Wellicht is het verhaal van The Rolling Stones al een keer te veel verteld. En is het leven van Jagger, ondanks alle glamour en decadentie, nu eenmaal niet interessant genoeg om een biografie mee te vullen. Iets wat Jagger ook besefte toen hij het voorschot op zijn autobiografie terugstortte omdat alle schrijfpogingen verzandden in een slaapverwekkend saai verhaal. Jammer, want Norman kan echt wel schrijven. Alleen is hij wel pijlsnel uit de startblokken geschoten, maar door creatieve ademnood en haastwerk ternauwernood aan de finish geraakt. [Wouter Bulckaert] Verberg tekst

Een omvattende (666 p.) biografie van de Britse rocklegende Mick Jagger, opnieuw uitgegeven ter ere van zijn tachtigste verjaardag. Schrijver Philip Norman vertelt het levensverhaal van Mick Jagger (1943), van zijn jeugd in een voorstadje van Londen tot zijn ontmoeting met Keith Richards en hun gezamenlijke muzikale reis. Norman vertelt over Micks vriendschap en rivaliteit met Keith, zijn talloze relaties, zijn zakelijk talent en zijn grenzeloze liefde voor de muziek. Het boek is daarmee niet alleen een biografie, maar ook een verslag van een halve eeuw popgeschiedenis. In heldere, soepele stijl en met vakmanschap geschreven. Met foto’s in kleur en zwart-wit. Philip Norman (Ryde, 1943) is een beroemde Britse schrijver, biograaf en journalist. Eerder schreef hij biografieën over o.m. Elton John, Jimi Hendrix en Paul McCartney. Zijn werk werd in meer dan vijftien landen uitgegeven.