Alec (19, ik-persoon) zit op het Vreeswijk College in de eindexamenklas. Op een dag komt er een nieuwe leerling, Björn Forsberg, op school. Alec voelt zich direct tot hem aangetrokken en er ontstaat een vriendschap die bijzonder invoelbaar wordt beschreven. Een vriendschap binnen een schoolklas waar andere jongens het vooral hebben over het versieren van meisjes en feestvieren. Alec is in de war en gaat op zoek naar zijn ware identiteit met uiteindelijk een coming-out situatie en een verrassend slot. Het belangrijkste thema is de zoektocht van Alec naar zijn identiteit, gekoppeld aan een vriendschap waarvan hij andere verwachtingen heeft dan Björn. Op een literaire wijze wordt de hoofdpersoon tot leven gebracht gedurende een jaar van zijn leven, met flashbacks uit zijn vroegere leven. De auteur weet van een groep adolescenten de dagelijkse gang van zaken op school en daarbuiten heel realistisch te beschrijven. Daarbij maakt hij veel gebruik van een voor jongeren herkenbare taal met mooie vergelijkingen en beeldspraak. Dit debuut is een bijzonder geslaagde coming-of-ageroman; de auteur is (pop)journalist voor Het Parool. De bijbehorende titelsong, The Story About a Boy Who Jumped off a Cliff and Landed Softly, wordt gezongen door Christon Kloosterboer. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

Alec is negentien en staat voor zijn eindexamen. Zijn beste vriend Thomas is een onvermoeibare meisjesversierder, zijn beste vriendin Laura een veilige haven voor alle ontboezemingen. Alec zelf worstelt met zijn imago en denkt meer dan hij doet. Wanneer de vrijgevochten Björn zijn klas en leven binnenstapt, is de aantrekkingskracht meteen groot. Alec geeft zowel voor zichzelf als uiteindelijk ook voor de buitenwereld toe dat hij op jongens valt.

De uitzonderlijk lange titel zet je absoluut op het verkeerde been, hoewel hij na lectuur perfect te interpreteren is: niet alleen Alec’s eerste seksuele ervaring met een jongen, maar ook zijn coming out en de onverwacht fijne reacties van zijn hele omgeving. Dat Björn met een brief uit zijn leven verdwijnt, is een wat slap en vreemd einde, maar klopt in zekere zin ook wel met de vaagheid van het personage en diens relatie met zijn vader. Des te gedetailleerder is het gevoelsleven van Alec zelf, gezien het verhaal vanuit zijn standpunt is verteld. Dat vertraagt af en toe wel het geheel. Maar over het algemeen lezen de schoolperikelen makkelijk weg: de leerkracht die de lolbroek uithangt, de examenstress, de zuippartijen, het opscheppen over veroveringen. Wellicht zelf iets te makkelijk, wanneer het gaat over cocaïne snuiven?

Dat deze coming-of-age roman het debuut is van een popjournalist mag niet verbazen: elk hoofdstuk start met een stuk uit een nummer, de playlist is toegevoegd, en er is een speciaal voor dit boek ook een nummer geschreven dat je op Spotify kan beluisteren.

Verberg tekst